صفحات نمایش TFT یکی از انواع نمایشگرهای ال سی دی LCD هستند. TFT مخفف عبارت Thin Film Transistor به معنای «فیلم نازک ترانزیستوری» است. علت این نام گذاری این است که در این صفحات نمایش، یک لایه نازک ترانزیستور قرار داده شده تا هر پیکسل به طور مجزا به یک ترانزیستور متصل باشد. این امر باعث به‌وجود آمدن کنتراست بیشتری در تصویر می‌شود و در نتیجه وضوح تصویر بالا می‌رود. از ویژگی‌های مثبت این نوع از صفحات نمایش همین کنتراست بالا و وضوح تصویر است. از معایب صفحه نمایش TFT می‌توان به زاویه نمایش محدود و همچنین دقت نمایش رنگ ضعیف آن اشاره کرد. به هر حال صفحات نمایش TFT قیمت ارزانی دارند و در گوشی‌های موبایل رده پایین و ارزان قیمت به کار می‌روند.

نوع دیگر نمایشگرهای ال سی دی LCD، صفحه نمایش IPS است. IPS مخفف عبارت in plane Switching به معنای «سوئیچینگ هم سطح» است. این صفحات نمایش پیشرفته‌تر از پنل‌های TFT هستند، چرا که در صفحات نمایش IPS برای هر پیکسل دو ترانزیستور در نظر گرفته شده‌است. علاوه بر این نور پس زمینه در صفحه نمایش IPS پر قدرت‌تر است، به همین دلیل زاویه نمایش آن‌ها نسبت به پنل های TFT بهبود یافته و همچنین دقت نمایش رنگ بالاتری دارند. با اینکه پنل‌های IPS نسبت به پنل‌های TFT مصرف انرژی کمتری دارند اما کماکان میزان مصرف انرژی آن‌ها از صفحات نمایش غیر ال سی دی بیشتر است. به طور کلی می‌توان گفت بیشتر در گوشی‌های میان رده با قیمت متوسط از صفحه نمایش IPS استفاده می‌شود.

نام صفحه نمایش OLED از مخفف عبارت Organic Light Emitting Diode به معنای «دیود ساطع کننده نور ارگانیک» گرفته شده‌است. مهم‌ترین تفاوتی که صفحات نمایش OLED با انواع صفحات نمایش ال سی دی LCD دارند این است که در صفحه نمایش OLED دیگر از نور پس زمینه استفاده نمی‌شود و به عبارتی لایه نوردهی در این نوع پنل‌ها حذف شده‌است. به همین دلیل است که صفحات نمایش OLED بسیار باریک‌تر از انواع پنل‌های ال سی دی LCD هستند. در پنل های OLED تمام پیکسل‌ها در حالت عادی خاموش هستند و تنها زمانی روشن می‌شوند که جریان الکتریسیته از هر کدام از پیکسل‌ها عبور کند. دلیل این امر این است که ماده ارگانیکی که در ساخت صفحه نمایش OLED به کار رفته تنها با عبور جریان الکتریسیته از خودش نور را ساطع می‌کند. به این ترتیب هر پیکسل در هر زمان مشخص یک رنگ مشخص را نمایش می‌دهد.

مزایای صفحات نمایش OLED به مصرف انرژی کمتر (به دلیل نداشتن لایه نور دهی)، ایجاد رنگ سیاه عمیق و با کیفیت و وجود کنتراست بالای تصویر در آن‌ها می‌توان اشاره کرد. از طرفی می‌توان گفت عیب این صفحات نمایش قابلیت دید کمتر در زیر نور خورشید و در مکان‌های روباز است.

انواع صفحه نمایش OLED می‌توان به دو نوع AMOLED و Super AMOLED اشاره کرد.

نوع اول یعنی پنل های AMOLED در واقع مخفف Active Matrix OLED است که در آن تکنولوژی ماتریکس فعال یا همان Active Matrix به پنل‌های OLED اضافه شده‌است. ماتریکس فعال به معنای اضافه کردن ترانزیستور مجزا به هر کدام از پیکسل‌ها است که این امر موجب مصرف کمتر انرژی توسط صفحه نمایش می‌شود.

اما نوع دوم یعنی Super AMOLED نامی است که سامسونگ به پنل‌های طراحی شده توسط خودش نسبت داده‌است. ویژگی خاص این پنل‌ها همخوان کردن تکنولوژی تاچ با صفحه نمایش است که در درجه اول موجب باریک‌تر و نازک‌تر شدن صفحه نمایش می‌شود. همچنین صفحات نمایش Super AMOLED پرنورتر و شفاف‌تر از پنل‌های AMOLED هستند.

این نوع از صفحات نمایش معمولا در گوشی‌های موبایل به کار نمی‌رود و مخصوص دستگاه‌های کتابخوان است. این صفحه نمایش که به «صفحه نمایش کاغذ الکترونیک» نیز معروف است از تکنولوژی جوهر الکترونیکی که توسط شرکت E Ink ساخته شده استفاده می‌کند. به همین دلیل به آن نام E Ink داده‌اند. صفحات نمایش E Ink عموما تک رنگ هستند (سیاه و سفید)، برای خواندن کتاب‌های الکترونیکی در هر محیطی حتی محیط‌های روباز و زیر نور مستقیم خورشید بسیار مناسب‌اند و مصرف انرژی بسیار کمی دارند.

تولید داخلی داروهای این گروه از محصولات صنعتی چند سالی است که در سبد تولید و صنعت ایرانی قرار گرفته است.